CZAS CZYTANIA: 20 MINUT
E. Gruszczyk-Kolczyńska i E. Zielińska (2015, s. 25) w książce dla rodziców i nauczycieli pt. „Dziecięca matematyka – dwadzieścia lat później” poruszają kwestię orientacji przestrzennej u przedszkolaków pisząc, że „kamieniem milowym w dziecięcym poznawaniu przestrzeni jest świadomość własnego ciała, która sprawia, że dziecko rozpatruje otoczenie ze swojego punktu widzenia”. Zatem pierwszą rzeczą w kształtowaniu orientacji przestrzennej w edukacji dzieci będzie wyprowadzanie kierunków w przestrzeni od osi własnego ciała: na wprost, w tył, w górę, w dół, w lewo, w prawo. Jest to bardzo ważny element gotowości szkolnej, ponieważ różnicowanie stron jest niezbędne w nauce czytania, pisania oraz rozwiązywania zadań matematycznych.
Dzieci w powszednich sytuacjach wskazują ręką drogę podczas spaceru mówiąc, że chcą iść „w tamtą stronę”. Zadaniem dorosłych jest pomóc im w sprecyzowaniu kierunku: „na skrzyżowaniu idziemy w prawo”. O stronach warto wspominać we wszystkich nadarzających się okazjach, na przykład podczas ubierania kurtki: „zaczynamy od prawej ręki, a teraz lewa ręka”, butów: „zaczynamy od prawej nogi, a teraz lewa noga” czy „chodź, powiem Ci coś do prawego uszka”. Możemy dziecku nieco ułatwić naukę, jeśli opisując powyższe czynności zawsze będziemy zaczynali od wybranej strony – prawej lub lewej.
Jeśli dziecko jest już nieco starsze, wtedy najlepiej jest rozpocząć naukę od tej ręki, która jest dominująca, czyli na przykład tej, którą dziecko je (trzyma widelec) lub koloruje (trzyma kredkę). Wówczas koncentrujemy się na tym, aby utrwalić stronę dominującą i skupić się na ćwiczeniu tylko jednej ręki w jednym czasie. Dopiero gdy pierwsza strona zostanie dobrze przyswojona przez dziecko, wprowadzamy drugą stronę. Poniżej przedstawiam praktyczne pomysły na to, jak pomóc dziecku w zapamiętaniu stron ciała.
Pierwszą propozycją jest założenie opaski/frotki/bransoletki na prawą lub lewą rękę. Mogą to być opaski fluorescencyjne. Z uwagi na to, że świecą się, gdy jest już ciemno stanowią dodatkową atrakcję dla dzieci. A to, co wywołuje pozytywne emocje, jest lepiej przez dzieci zapamiętywane. Wskazane byłoby, aby od momentu założenia opaski, dziecko nosiło ją przez kilka dni. Będzie to pomocne, aby utrwaliła się świadomość wybranej przez nas strony. W tych dniach dobrze jest wykonywać z dzieckiem proste ćwiczenia, takie jak: „dotknij prawą ręką prawego kolana”, „dotknij lewą ręką prawego ucha”, „dotnij prawą ręką lewego biodra”, „dotnij lewym kolanem prawego oka” itp.
W międzyczasie można wdrażać dzieci do rozpatrywania otoczenia tak, jak je widzi inna osoba. Zachęcam, aby pokazać, że jeśli dzieci wyciągną ręce przed siebie i podadzą sobie prawe dłonie (te, na których mają założone opaski), to ich ręce są skrzyżowane. Oznacza, że prawa strona dziecka jest lewą stroną koleżanki/kolegi. Należy jednak pamiętać, że zdolność dziecka do tego, aby przyjąć punkt widzenia drugiej osoby kształtuje się powoli i wymaga wielu ćwiczeń.
Opaskę można także założyć na nogę dziecka. Należy jednak pozostać konsekwentnym. Jeśli opaska była na prawej ręce, teraz powinna znaleźć się na prawej nodze. Ponownie można poprosić dzieci, aby usiadły naprzeciwko siebie. Dzięki temu ćwiczeniu dzieci będą mogły zobaczyć, że punkt widzenia koleżanki/kolegi jest inny niż jego.
Na utrwalanej ręce można także zrobić dziecku tymczasowy tatuaż zmywalny wodą, lub narysować samodzielnie dowolny obrazek, bądź samą literę „P” (na prawej dłoni) lub literę „L” (na lewej dłoni).
WAŻNE: Nie oznaczamy dziecku obu rąk w jednym czasie. Może to utrudnić i wydłużyć naukę stron ciała. Jeśli ćwiczymy stronę prawą, oznaczamy tylko prawą rękę w wybrany przez siebie sposób.
Zdarza się, że dzieci posiadają na rękach znaki szczególne. Dziewczynka na zdjęciu ma na prawej dłoni znamię od urodzenia. Dzięki temu z łatwością utrwaliła sobie, że ręka na której ma wyjątkowy znak jest prawa. I w każdej chwili może to sobie sprawdzić. Być może Twoje dziecko lub Twój uczeń ma także jakiś znak szczególny?
Bardzo popularnym sposobem wykorzystywanym w przedszkolach jest utrwalenie ręki lewej jako tej, która znajduje się bliżej naszego serca. Na początku należy poprosić dziecko o wykonanie ćwiczeń fizycznych, np. pajacyków czy podskoków. Następnie, możemy poprosić dziecko o położenie obu rąk na klatce piersiowej. Po chwili ciszy dziecko powinno poczuć, jak bije jego serce. Teraz możemy pokazać, że lewa ręka jest po stronie bijącego serduszka. Na koniec możemy narysować dziecku serce na ręce lub zewnętrznej stronie dłoni
Do utrwalenia ręki lewej pomocne może okazać się złączenie palców lewej ręki i odwiedzenie kciuka w taki sposób, aby utworzyły wielką literę „L” jako pierwszą literę słowa „lewa”. Pomocne, choć niekonieczne może być wydrukowanie litery na kartce.
Małe dzieci bardzo lubią obrysowywać swoje dłonie. Może pomóc im w tym dorosły lub mogą zrobić to same. Rysunek można podpisać, a następnie powiesić w dostępnym dla dziecka miejscu. Prawdopodobnie dziecko wiele razy podejdzie do kartki, aby przyłożyć swoje dłonie do obrysu.
Innym sposobem może być odbicie dłoni, którą utrwalany farbkami lub odbicie w ciastolinie. Gotowy odcisk możemy pozostawić do wyschnięcia i położyć w dostępnym dla dziecka miejscu.
W celu utrwalenia prawej i lewej strony E. Kolczyńska i E. Zielińska (2015, s. 32) proponują ćwiczenie: „Chodzenie pod dyktando”. Polega na tym, że dorosły obecny przy dziecku dyktuje polecenia np. „zrób dwa kroki do przodu, teraz sześć kroków w prawo, jeden krok do tyłu, a teraz trzy kroki w lewo”. Dzieci z pewnością chętnie zamienią się rolami i podczas drugiego dyktanda mogą stać się tymi, którzy wydają polecenia.
Możemy także organizować dodatkowe sytuacje edukacyjne i np. przygotować przedmioty, które dzieci mają posegregować do tacek/pudełek po lewej i prawej stronie. Na zdjęciu dziewczynka segreguje warzywa do tacki, która znajduje się po lewej stronie, a owoce do tacki po prawej stronie.
Podczas zabawy z dziećmi wielokrotnie wykorzystuję zestawy kontrolne PUS. W środku znajduje się 12 ponumerowanych klocków, których używa się razem z książeczkami z serii PUS. Książeczka, którą wybrałam do tego zadania to „Samo tu i teraz 1. Ćwiczenia orientacji dla najmłodszych”. Zadaniem dziecka jest np. określenie, gdzie SAMO jest po prawej stronie? Następnie, dziecko wybiera płytkę z cyfrą, która odpowiada prawidłowemu rozwiązaniu i układa kafelek do pudełka zgodnie z numerem zadania. W końcowej fazie zamyka pudełko i odwraca je dnem do góry. Ponownie je otwiera, aby sprawdzić czy wzór ułożony z klocków, zgadza się ze wzorem znajdującym się w książeczce. Stanowi to dla dziecka informację zwrotną czy jego odpowiedzi są prawidłowe oraz uczy go samokontroli.
Na koniec chciałabym podzielić się prostą rymowanką o prawej i lewej stronie ciała, którą ułożyłam na podstawie powyższych pomysłów. Być może przyda się Tobie jako wprowadzenie do zajęć, a dzięki skojarzeniom ułatwi dzieciom zapamiętanie stron ciała.
Aby wiedzieć to z pewnością,
stronę prawą oraz lewą
chcę rozpoznać już z łatwością.
Na prawą rękę założę opaskę,
aby pamiętać podczas witania,
że prawą rękę trzeba podawać
bo to znak dobrego wychowania.
Ręki lewej palec wskazujący
wraz z kciukiem, jej sąsiadem,
wielkie „L” mi pokażą
będąc dla mnie przykładem.
To mi trochę wyjaśniło,
w głowie się ułożyło.
Lewa strona, prawa strona
każda dobrze skojarzona.
Zarówno dorosłym jak i dzieciom zapamiętywanie ułatwiają skojarzenia. Moja córka, gdy jest pytana o prawą stronę przypomina sobie, że podczas usypiania leżę po jej prawej stronie i wówczas pokazuje mi prawą rękę.
Gdy dziecko zadaje pytanie: „która ręka jest prawa?” możemy odpowiedzieć, że jest to np. ręka, którą się witasz albo ta, którą zawsze trzymasz szczoteczkę podczas mycia zębów. Być może właśnie ten sposób okaże się dla Twojego dziecka najskuteczniejszy?
Literatura:
Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E. (2015). Dziecięca matematyka – dwadzieścia lat później. Kraków: Bliżej Przedszkola.
Sarnia Skałka 2023